Зноў змяняюцца пакаленні,
Адыходзяць у небыццё,
А праз вечнасць у задуменні
Пазірае на нас жыцце.
І яно вырашае строга –
Варты, брат, ты чаго ці не,
Як прайшоў ты сваю дарогу,
Што пакінуў пасля сябе.
Чалавек пакідае рознае:
Вершы, рэчы, сваіх дзяцей,
Кнігі, запісы, песні слезныя,
А настаўнік – проста людзей.
І ацэняць яго, я думаю,
Па тых вучнях, што ў свет ён выпусціў,
Па іх талентах, па іх здольнасцях,
Што настаўнік знайшоў і развіў!
НАШЫ ВЕТЭРАНЫ:
- Аўсеенка Мікалай Міхайлавіч
- Аўсеенка Марыя Ягораўна
- Папейка Ада Міхайлаўна
- Калупаеў Анатоль Іванавіч
- Лапо Вера Міхайлаўна
- Лабачова Клаўдзія Данілаўна
- Аляксееў Міхаіл Рыгоравіч
- Хадыка Аліна Мікалаеўна
- Барадулькіна Марыя Ціханаўна
- Апекунова Валянціна Уладзміраўна
- Тацько Людміла Мікалаеўна
- Мураўёва Раіса Уладзіміраўна
- Драздова Тамара Уладзіміраўна
- Кірыловіч Вольга Федараўна
Аповед “Жыццё пражыць - не поле перайсці” спампаваць (zip-архіў, 9 Мб)